اینک پس از گذشت قریب به یک سال از شروع به کار مجلس هفتم به جرئت می توانیم از عملکرد نمایندگان ارمنی مجلس هفتم سخن بگوییم. دو نمایندهٔ ارمنیان شمال و جنوب ایران در طی مدتی کوتاه با قبول مسئولیت های سنگین در حوزهٔ فعالیت های مجلس شورای اسلامی و جلب حمایت جامعهٔ ارمنی در قبال عملکرد دلسوزانه و بی وقفهٔ خود شایستگی اجتماعی شان را نشان داده اند.

فصلنامهٔ پیمان وظیفهٔ خود می داند که در مقام مرجعیت فرهنگی با شرحی کوتاه نمایندگان ارامنهٔ تهران و شمال و جنوب ایران را به ایجاز معرفی کند. خاصه آنکه صمیمیتی دیرینه با این بزرگواران دارد. گئورگ وارطان و روبرت بگلریان هر دو عضو خانوادهٔ پیمان بوده اند و مدتی در اداره و تحریر فصلنامه و نیل به اهداف فرهنگی – اجتماعی ما را یاری رسانده اند.

پیمان

مهندس گئورک وارطان که اخیراً نخستین سال نمایندگی ارامنه تهران و شمال کشور را در هفتمین دوره مجلس شواری اسلامی سپری کرده است در اول فروردین ماه 1348 خورشیدی در تهران متولد شد.

مهندس گئورک وارطان

تحصیلات ابتدایی را در مدرسهٔ ارامنهٔ ‹‹کوشش واچه هوسپیان›› تهران گذراند و دوره راهنمایی را در سال 1362 در مدرسه ارامنه ‹‹عالیشان›› به پایان رساند. وی سپس وارد دبیرستان پسرانه ‹‹کوشش مریم ارامنه›› و در سال 1366 در رشته ریاضی فارغ التحصیل شد. در طول مدت تحصیل خویش، گئورک وارطان به عنوان دانش آموز ممتاز از سوی مسئولان آموزشی کشور و دیگر هیئت های امور آموزشی ارامنه مورد تشویق قرار گرفت.

عضو هیئت رئیسه کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی تحصیلات عالی خود را بین سال های 1366 – 1372در ‹‹دانشگاه علم و صنعت ایران›› و در رشته متالورژی با موفقیت سپری کرد و با رتبه مهندسی از آنجا فارغ التحصیل شد.

نماینده ارامنه تهران و شمال در هفتمین دوره مجلس شورای اسلامی در زمان خدمت در عرصه صنعت به همراه شرکت ایپاکو، که از بزرگ ترین تأمین کنندگان قطعات و مجموعه ها برای کارخانجات ایران خودرو و سایپاست، در صنعت خودروسازی و عرصه تخصصی ‹‹تولید ناب›› خدماتی را به بخش صنعتی کشور ارائه کرده است.

مهندس وارطان به هنگام ترک مشاغل صنعتی خویش مدیر زنجیرهٔ تأمین مجموعه خودروسازی فوق بود. ایشان همچنین عضو انجمن مهندسین متالورژی ایران اند.

***

در عرصۀ خدمات و فعالیت های جامعۀ ارامنه، مهندس گئورک وارطان از سنین نوجوانی توانمندی های خود را در زمینه های گوناگون ورزشی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی در چارچوب شرکت فعالانه در انجمن ها، مجامع و محافل به منصه ظهور رسانده است.

مهندس گئورک وارطان که قبل از نمایندگی، مسئولیت نیابت ریاست دوازدهمین مجمع نمایندگان شورای خلیفه گری ارامنه تهران را عهده دار بود در گذشته فعالیت هایی چون عضویت در شورای عالی پیش آهنگی مجموعه فرهنگی و ورزشی آرارات، هیئت های برگزارکننده آیین های سالروز نسل کشی ارامنه، هیئت های برگزارکننده بازی های ورزشی سالا نه ارامنهٔ ایران و شرکت در فعالیت های اجتماعی را تجربه و خدماتی را به جامعه ارامنه ارائه کرده بود.

نماینده ارامنه تهران و شمال ایران در هفتمین دوره مجلس شورای اسلامی از چندین سال قبل فعالیت هایی چون عضویت در هیئت مدیره ‹‹مؤسسه ترجمه و تحقیق هور››، حضور و مشارکت در هیئت های رسمی ارامنه ایران عازم به خارج، شرکت در دومین همایش سراسری ارامنهٔ دیاسپورا در ایروان و همچنین تشکل های اجتماعی و فرهنگی را داشته است.

مهندس گئورک وارطان از سوی ارامنۀ تهران برای عضویت در دوازدهمین مجمع نمایندگان شورای خلیفه گری ارامنه تهران، که هر چهار سال یک بار تشکیل می شود و عالی ترین مرجع رسمی تصمیم گیری ساختار تشکیلاتی خلیفه گری های ارامنه است، انتخاب شد و در قالب مسئولیت نیابت ریاست همان مجمع به اتفاق رهبران دینی و سیاسی اجتماعی ارامنه ایران به حضور مقام معظم رهبری نیز رسید.

وی در سال 1376 خورشیدی/ 1997 میلادی تأهل اختیار کرد که حاصل آن فرزند سه سال و نیمهٔ اوست.

مهندس وارطان که پس از انتخاب به دلیل مهارت های تخصصی و تجربی خود به عضویت کمیسیون صنایع و معادن مجلس انتخاب شده بود پس از مدتی به عنوان منشی اول انتخاب شد و در هیئت تحقیق و تفحص صنایع خودروسازی کشور به عضویت هیئت رییسه آن در آمد.

ایشان سال گذشته در ترکیب هیئتی عالی رتبه هم سفر رییس جمهور وقت، جناب آقای سید محمد خاتمی، در نخستین سفر عالی ترین مقام دولتی ایران به جمهوری ارمنستان بودند و در عین حال یکی از مصرّترین هواخواهان حفظ، تقویت و استحکام روابط همه جانبهٔ جمهوری اسلامی ایران با کشور دوست و همسایه، جمهوری ارمنستان، و نیز دوام و قوام محور سه جانبه منطقه ای تهران – ایروان – مسکو هستند.

نمایندۀ ارامنۀ تهران و شمال همچنین با حفظ عضویت در گروه دوستی پارلمانی ایران و ارمنستان اخیراً از سوی مجلس شورای اسلامی ضمن شرکت در گردهمایی اخیر شورای عالی نمایندگان ارامنه پارلمان های دنیا به عنوان نایب رییس این شورای عالی نیز انتخاب شده اند.

مهندس وارطان طی یک سال گذشته در مقام نمایندگی مجلس سفرهایی کاری به کشورهای لبنان، ارمنستان و چین داشته اند. ایشان همچنین با همین عنوان چندین بار با شخصیت های بین المللی مذاکره کرده اند.

مهندس وارطان در طول مدت نمایندگی شان به اکثر وعده های انتخاباتی خود عمل کردند و با سفر به مناطق و حوزه های انتخاباتی و نیز در دیدارهای مکرر خود با مردم، مدارس و انجمن ها و نیز رزمندگان و ایثارگران و زیان دیدگان جنگ تحمیلی علاوه بر حل مشکلات آنان ضمن دلجویی و دعوت به آرامش مستضعفان و از کف دادگان حقوق شهروندی مصرانه مراتب و اقدامات قانونی را برای رفع تضییع حقوق و مطالبات آنان به عمل آورده اند.

متن نطق قبل از دستور آقای مهندس گئورک وارطان، نمایندۀ ارامنهٔ تهران و شمال در مجلس شورای اسلامی، 30ام فروردین1384

ریاست محترم و هیئت رییسهٔ گرانسنگ، همکاران گرامی و نمایندگان مکرم مردم ایران در مجلس شورای اسلامی بنده به پیروی از تعالیم پیشوای نخستین کلیسای مسیحیت و با استعانت از باریتعالی، آن ذات اقدس احدیت را گواه می گیرم که در پیشگاه نمایندگان ملت، که مظهری از مظاهر محضر خداوند است، چیزی نگویم جز آنچه تکلیف شرعی و قانونی من است و با انجام وظایفی که مردم با صراحت قانون به حقیر محول کرده اند، به تعهدات خود که حاصل میثاق نماینده با موکلش است عمل کنم.

من در مقام نمایندهٔ مسیحیان ارمنی تهران و شمال کشور عزیزمان، ایران، در این سخنگاه ایستاده ام تا از مشکلات، نارسایی ها و نگرانی های موجود در زندگی جامعهٔ خود بگویم. پس به صدای بلند می گویم، مسئله ای که این روزها اذهان ما ایرانیان را به خود مشغول داشته است، عناد و بهانه تراشی های استکبار جهانی و عوامل اقماری آنان با برنامه های هسته ای صلح آمیز ایران است. ما اعتقاد راسخ داریم که بهره مندی از انرژی و فناوری صلح آمیز هسته ای حق هر کشور و از جمله ایران است. از سوی دیگر انحصاری کردن، داشتن و بهره مندی از این تکنولوژی و منبع انرژی پاک به هیچ وجه با ساختار جوامع متمدن بشری امروز سازگاری ندارد و ما مردم ایران بر حق خود مبنی بر داشتن این فناوری و چرخهٔ تولید آن تأکید می ورزیم و می گوییم که تا آخر در کنار همهٔ آنان که برای عزت و سربلندی ایران و ایرانیان مبارزه می کنند ایستاده ایم.

بنده به صراحت اعلام می کنم، که ارامنه از آغاز نهضت مردم انقلابی ایران، به رهبری بنیان گذار جمهوری اسلامی، امام راحل، تا به امروز همواره و حتی با وجود ناهمواری های سیاسی و اجتماعی در مقاطع مختلف زمانی، نه تنها درکنار مردم مسلمان ایران در راه حفظ استقلال از خون و جان و مال خود مایه گذاشته اند، بلکه کراراً خود منشاء خدمات ارزنده ای در عرصه های علمی، صنعتی، اقتصادی و فرهنگی بوده اند و در راه خود کفایی فناوری علمی، که به استقلال سیاسی کشور می انجامد، گام هایی به وسعت تاریخ تمدن خود برداشته اند. شاید تکرار این گونه بدیهیات که از وظایف مسلم هر شهروند متعهد است کمی نامتعارف بنماید، اما آنچه ما را به تکرار مکررات وا می دارد متأسفانه وجود ذهنیت و پندارهای اشتباهی است که نزد برخی از هم وطنان و حتی مسئولان برخی نهادهای دولتی در مورد اقلیت های دینی و از جمله ارامنهٔ ایران وجود دارد. آنچه را باید برای همیشه از اذهان مردم زدود تا بتوان وفاق ملی را جایگزین آن کرد قائل بودن به تفاوت های اجتماعی و مدنی بین اقشار گوناگون مردم است. تفاوت های وهم آمیزی که در اکثر موارد تقدمات و تأخرات و نابرابرای های غیرقانونی، اما نافذ و مقتدری را در پی دارند. یکی از این موارد تفسیر به رأی قانون از سوی برخی قضات محترم در مواردی است که یکی از دو طرف مورد داوری، پیرو یکی از ادیان شناخته شده در کشور، اما غیر مسلمان است.

همکاران معزز! هر چند نامتعارف اما اجازه دهید با وجود گذشت 27 سال از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی برای چندمین، و امیدوارم آخرین بار، به هم وطنم بگویم که من از خودِ اویم و او از خود من. به هم وطنم بگویم که با وجود تفاوت طرق رسیدن به خدا، من ارمنی مسیحی با شما برادر و خواهر گرامی مسلمان در چارچوب قانون نه تنها هیچ رجحان و تقدمی نسبت به یکدیگر نداریم، بلکه در سنگر ستیز علیه هر گونه قانون شکنی یا دشمن ستیزی یک تن واحدیم. همان گونه که چون یک تن واحد بیش از بیست و هفت سال متوالی در کنار هم از تمامیت ارضی و استقلال میهن، حیثیت و شرف و کیان کشورمان دلا ورانه دفاع کرده ایم.

پس هیچ دلیلی برای پراکندگی اندیشه های مترقی و اهداف عالیهٔ واحدمان وجود ندارد. اهدافی متعالی که هزینهٔ هنگفتی همسنگ خون شهدا داشته اند و بی تردید شهدای هر کدام از جوامع و اقوام در جبهه ها رجحان و برتری را در پیشی گرفتن از همدیگر برای ایثار و خون فشانی می پنداشتند و نه در سرکوب باورها و ارزش های یکدیگر. اساساً، میثاق وحدت و یگانگی ملی ما ایرانیان در طول هشت سال دفاع مقدس با خون شهدایمان منعقد شد. خون های پاکی که گواه این عهد اخوت اند، هنوز در رگهای غیرتمان جاری بوده اند و همواره بر ما نهیب می زنند که جفا بر شهید و تنها ماترکش که همانا پیام خون است نه تنها روا نیست بلکه گناهی نابخشودنی است.

نمایندگان ارجمند ملت شریف ایران! عمده مشکلات و مسائلی که برای جامعهٔ ارامنهٔ ایران در روابط و مناسبات شخصی و عمومی و حتی اداری و دولتی وجود دارد، ناشی از عدم شناخت درست و کافی از جامعهٔ ما ارامنه از یک سو و غیبت عنصر درک متقابل فرهنگ ها، ارزش ها، مقدسات و سنت های یکدیگر از سوی دیگر است. گزافه نخواهد بود اگر بگویم که این گونه دیدگاه ها و پندارهای نادرست، علاوه بر کراهت مورد، زمینه ها و بسترهای لازم برای مشارکت عمومی را نیز به مخاطره می اندازد.

مسائلی همچون قصاص، ارث، شهادت و برخی موضوعات حقوقی و قضایی دیگر هنوز به قطعیت، حل وفصل نشده اند. لازمهٔ رفع این گونه مسائل کارشناسی همه جانبهٔ تخصصی با در نظر گرفتن مسائل سیاسی حاشیه ای و ملاحظات اجتماعی و  جامعه شناختی است.

چه خوش خواهد شد تا با همت و هم فکری شما دوستان بزرگوار، یاری مسئولان محترم و عنایات ویژهٔ مقام معظم رهبری، همچنان که همواره شاهد آن بوده ایم، جوامع اقلیت های دینی بتوانند شیرینی و لذت برابری و مساوات را با افتخار به زیستن در کشوری مردم سالار و قانونمدار در هم آمیزند و از سد مسائل مورد اشاره بگذرند، همان طور که با همکاری مجلس ششم و حکم ولایتی آن رهبر فرزانه مشکلات مربوط به برابری دیه پشت سر گذاشته شد.

مبحث دوم که موضوع مورد پیگیری همهٔ ارامنهٔ جهان است و اساسا،ً با تولد هر نوزاد ارمنی لزوم رفع آن بیش از پیش اهمیت می یابد موضوعی است که قطعاً همکاران ارجمند از طرق مختلف و در سطوح متفاوت بدان آگاه اند، و آن نژادکشی ارامنه در سال1915 م است که نخستین قتل عام قرن بیستم نیز نامیده می شود. این روزها مصادف است با نودمین سالگرد این فاجعهٔ وحشتناک، اگر همهٔ ملت ها و آزادگان جهان به تعهد انسانی خویش پایبند می بودند و جنایت های غاصبان و جانیان تاریخ را در مقاطعی از زمان که ضرورت تنبیه متجاوز لازم بود لااقل محکوم می کردند یقیناً هیچ گاه و در هیچ گوشهٔ پهنهٔ بیکرانی، که محضر خداست، هیچ گستاخی جسارت تجاوز به حقوق و جان و مال مستضعفی را نمی داشت.

فاجعهٔ نسل کشی ارامنهٔ ساکن در سرزمین های شرقی ترکیهٔ فعلی که در سال1294 ش برابر با بیست وچهارم آوریل1915 م از سوی دولت ترک های جوان حکومت عثمانی به وقوع پیوست، از جمله جنایاتی است که به دلیل عدم مجازات بانیان امکان تکرار آن از سوی غاصبان و جنایتکاران در مقاطع مختلف و در هر گوشهٔ جهان وجود دارد. از این رو حقیر و موکلانم از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی و مسئولان آزادهٔ دولت جمهوری اسلامی ایران می خواهیم که در اجرای اصل یکصد و پنجاه و چهارم قانون اساسی و با توجه به سیاست های اتخاذ شدهٔ دولت، مبنی بر اصل اساسی حمایت از ملت های مستضعف و ستمدیده، که از اصول خدشه ناپذیر نظام جمهوری اسلامی ایران است، ما را در شناسانیدن این فاجعهٔ انسانی به جهانیان یاری کنند، همچنان که بسیاری از دولت ها و مجالس دنیا در تقبیح این واقعهٔ شوم با ارامنه اعلام هم دردی کرده اند.

تنها امید مادران جوانی که از ترس تجاوز جوخه های مرگ فرزند خردسال خود را در آغوش فشرده و به اعماق دره ها پرت می شدند این بود که نسل های آینده ظلمی را که بر آنان روا شد تقبیح کنند.

حضرت عیسی مسیح در انجیل به روایت متی باب 18، کلام 10 می فرمایند:

«هرگز این کوچکان را حقیر نشمارید، بدانید که آنان نیز در عالم بالا فرشتگانی دارند که پیوسته در پیشگاه پدر آسمانی حاضرند».