هیلدا اوهان

هیلدا اوهان، بازیگر نقش آنا جان در فیلم تردید، را بالأخره در ایروان یافتم. او که آمادۀ ایفای نقش در فیلم تازه اش، یک چیز کوچک، بود از نمایش فیلم تردید بسیار خوشحال شد و دربارۀ احساسش از این فیلم و نقش خودش برایم گفت. اگر چه حرف های او کوتاه است رضایتش را از بازی در تردید به خوبی نشان می دهد. او که در نقش آنا جان، لحظه هایی مؤثر و نه چندان کوتاه در تردید ایفای نقش کرده دربارۀ نقش خود می گوید:

((من هنوز تردید را ندیده ام اما با شناختی که از واروژ عزیز و فیلم محبوبم، پردۀ آخر، دارم می توانم بگویم دعوت او را برای این نقش کوتاه سینمایی با شوق و خشنودی پذیرفتم. سابقۀ کار من به تئاتر بر می گردد. من در دهه های چهل و پنجاه شمسی با آربی آوانسیان در تهران و با گروه های تئاتری ارمنیان کار می کردم. کارهای شانت و ایبسن و…. اینها بخشی از کارهای من در تهران است. در دهه های شصت الی هشتاد هم در پاریس و گاهی در ایروان به کار تئاتر ادامه داده ام و حالا هم که در ایروان و پاریس زندگی می کنم همچنان در این زمینه فعال هستم.

وقتی واروژ عزیز برای بازی در فیلمش از من دعوت به کار کرد با هیجان و خوشحالی دعوتش را پذیرفتم، گرچه این دو کلمه نمی تواند شوق مرا برای این همکاری بیان کند. برای همین نقش کوتاه کوشیدم کارهای شکسپیر را، که در پاریس و ایروان بر روی صحنه بود، ببینم. بارها رفتم و این اجراها را تماشا کردم. به همین دلیل توانستم احساسات نقشی را که در تردید داشتم تا حد توان نشان دهم. قرار بود سکانس های مربوط به من در یک هفته فیلمبرداری شود اما به علت فرصت کوتاه در برنامه ریزی، حدود یک ماه طول کشید. تردید را ندیده ام اما امیدوارم که حاصل کار و مخصوصاً، نقش من در تردید خوب در آمده باشد.

پیوند تئاتر ارمنی و ایرانی و سابقۀ طولانی آن را تقریباً همه می دانند. من می خواستم این هویت ایرانی ـ ارمنی و ریشه های آن را در همین نقش کوتاه نشان دهم. فکر می کنم بنیان گذاران تئاتر امروز ایران از هویت تئاتر نوین ایران، که ریشه در آبشخور تئاتر ارمنی دارد، آگاه اند. می دانیم که تئاتر ایران در اوایل قرن چهاردهم شمسی، به دلایلی که همه می دانند، در تئاتر ارمنی ریشه داشته و با آن پیوند خورده است. این ریشه و تأثیرپذیری را در موسیقی جدید ایران هم می توان دید، نه موسیقی اصیل و سنتی بلکه موسیقی کلاسیک و جدید مردم پسند.

از آنجایی که من در زمینۀ موسیقی هم کار می کنم این پیوند میان دو فرهنگ ایرانی و ارمنی را هم در تئاتر هم در موسیقی می شناسم و امیدوارم به سهم خودم قدم کوچکی برای تداوم و استحکام این پیوند برداشته باشم)).