سال نهم | زمستان 1384 | 148 صفحه
جهت مشاهده و ورق زدن صفحات
روی تصویر زیر کلیک کنید.
در این شماره می خوانید:
1- چهره ها
-
- هوهانس خان ماسحیان | ژیلبرت مشکنبریانس
- مساعدالسلطنه – هوهانس خان | امید پارسانژاد
- هوهانس خان و عزل وی از سفارت آلمان | رضا آذری شهرضایی
- سال های پر بار زندگی هوهانس خان | وارازداد وارتانیان/ آنوشیک ملکی
2- مقاله ها
- در پاسداشت یکصد سال نیکوکاری و احسان | وارطان داویدیان
- سلطان سرخ و قتل عام ارمنیان | اما بگیجانیان/ ادوارد هاروتونیان
- مروری بر کلیساهای ارامنه استان آذربایجان شرقی | نادره شجاع دل
- تحلیلی بر واژه اسب | گارگین فتایی
- اسطوره ها در ادبیات شفاهی ارمنی | آنوشیک ملکی
3- نگاهی به تاریخ
- تاریخ اسقف سبئوس و اهمیت آن در پژوهش تاریخ ایران | گارون سارکسیان
4- ادبیات
- یک ادبیات زنده و دوست داشتنی | حمید ودادی
- قصه | واهاگن داوتیان، ادوارد هاروتونیان
- نخستین عشق | هاموساهیان، ادوارد هاروتونیان
سرمقاله
این شماره نویدبخش انتشار ده سالهٔ فصلنامهٔ پیمان است. ده سال انتشار و 34 شماره در 25 مجلد. در طول این مدت پیمان توانست با بهره گیری از همت والای همکاران، دوستداران و خوانندگانش در زمرهٔ نشریات فرهنگی جایگاهی معتبر در عرصهٔ مطبوعات کشور به خود اختصاص دهد.
ویژگی پیمان در پیام آن است. اگر فرهنگ، تاریخ و نقش بارز یکی از اعضای کوچک خانوادهٔ بزرگ اهالی ایران زمین برای بسیاری ناآشنا بود، اینک خصوصاً به یمن ظهور و حضور پیمان و فعالیت های فرهنگی مؤسسهٔ هور، این نقیصه تا حدی برطرف شده است. هم زیستی ارمنیان در پهنهٔ ایران به گونه ای عجین و در هم آمیخته با جوامع ایرانی است که تفحص در هر یک از عرصه های تاریخی، فرهنگی، اجتماعی، توسعه و سازندگی ایران، ابعاد و گوشه هایی از شیفتگی و ایثار ایرانیان ارمنی نسبت به این آب و خاک و مردمانش را نمایان می سازد. مشترکات فرهنگی ارمنیان با ایرانیان خود مؤید قرابت و اشتراک دو تمدن بزرگ ایرانی و ارمنی در طول حیاتشان در این منطقهٔ همیشه پرآشوب و ملتهب است.
پیمان همواره کوشیده تا با معرفی عمق و گسترهٔ این مشترکات زمینهٔ هرچه مناسب تری را برای همکاری های سازنده و همه جانبه در این زمان و مکان که بشریت فزون تر از همه وقت و همه جا نیازمند تفاهم و توافق به جای تقابل و تفرق است، فراهم آورد.
بی مناسب نیست که در این مجال هشداری به قصد افشای کوشندگان در راه تقابل و تفرق، هم آنانی که حتی ایستادگی صلیب سنگ های قبرستان هزاروپانصد سالهٔ ارمنیان در همسایگی جمهوری اسلامی ایران در آن سوی رود ارس را برنتابیده و سرنگونشان کردند، داده شود. در زمستان امسال صدها سرباز جمهوری آذربایجان، نمونه های بی نظیر صلیب سنگ های قبرهای به جای مانده از سده های گذشته که در نوع خود از شاهکارهای مسلم هنر سنگ تراشی و میراث بسیار ارزشمند فرهنگ و تمدن بشری است را با پتک درهم شکسته و به رودخانه ریختند.
پیمان که عهده دار رسالتی فرهنگی است نمی تواند نسبت به این عمل شنیع بی تفاوت بماند. ما به عنوان یکی از حامیان هم زیستی مسالمت آمیز و اعتلای فرهنگی مردم منطقه، تخریب سبوعانهٔ قبرها، ویران سازی میراث پیشینیان و آفریدگان دست هنرمندان، جلوه های استقامت و ظرافت روح انسانی و جسارت نسبت به آرامگاه باستانی ارمنیان را محکوم می کنیم.
در آستانهٔ نودویکمین سالگرد نژادکشی ارمنیان توسط دولت ترکیه عثمانی، انهدام صلیب سنگ های قبرستان جلفای نخجوان ادامهٔ وجود غدهٔ ویرانگری در برخی اذهان بیمار را بر ملا می سازد. این تفکر نزد کسانی است که خود یا اجدادشان دست هایی آلوده به خون و غبار هدم و نیستی دارند. آنها این طریق را به عنوان راه گریزی به جای پاسخگویی در قبال جنایات خود و اسلاف خود برگزیده اند و …
… بهتر است از مصائبی که انسان نماها بر بشریت تحمیل کرده و می کنند اینک قدری ذهنمان را فارغ و به فصلی که نوید شکوفایی و طراوت را به ارمغان می آورد متوجه سازیم، باشد که با تلطیف طبیعت، محبت و صفا در قلب و روح انسان ها تولدی دوباره یابد.
این مقال را با صمیمانه ترین تبریکات نوروزی به کلیهٔ خوانندگان، دوستان و هم میهنان عزیز و آرزوی پاپبندی همگان به انصاف و پایداری صدق و راستی به پایان رهنمون می شویم.
سرانجام، به مناسبت این سالگشت باری دیگر خواهان و جویای نظرات ارزشمند شما خوانندهٔ گرامی و صاحبنظر در مورد فصلنامهٔ خودتان هستیم. مسرور و مفتخر خواهیم بود که ما را از موافقت خود با چاپ کامل یا بخشی از متن ارسالی شما، در شماره های آتی پیمان آگاه نمایید.
-
بخشی از صلیب سنگ های قبرستان جلفای نخجوان پیش از تخریب
-
بخشی از صلیب سنگ های قبرستان جلفای نخجوان پس از تخریب
