فصلنامه فرهنگی پیمان شماره ۲۴
در غم هجران پروفسور امانوئل ملیک اصلانیان
نویسنده: کریستیان فلنر/ ترجمه: اصغر حداد
در برابر نیستی، زبان از سخن باز می ماند. انسان نمی داند چه بگوید. اما در مورد شما پروفسور ملیک اصلانیان عزیز، وضع به گونه ای دیگر است. انسان نمی داند ازکجا آغاز کند. شما زندگی خود را وقف موسیقی کردید و زندگی شما قطعه ای بی همتا، دلنشین و گوش نواز بود.
دربارۀ شما گفتنی بسیار است، دربارۀ پیانیستی که حتی در سن هشتاد و چهارسالگی شنوندگانش را مجذوب می کرد. موسیقی دانی که بارها از او تجلیل شد، آموزگاری پرمهر و با احساس، همسری متواضع و صبور، پدر و پدربزرگی بردبار و مهربان. شما برای دوستان خود، که ما نیز در کمال افتخار خود را در زمرۀ آنان به شمار می آوریم، هم صحبتی بودید نکته سنج و علاقه مند، مشوقی که همواره ما را به دقت و تأمل فرا می خواندید.
شما انسانی بودید با قابلیت ها و توانایی های گوناگون. درِ خانۀ شما همواره به روی همگان گشوده بود. نه تنها خانه شما، بلکه دانش شما نیز در اختیار اهالی موسیقی بود. شما همواره راهنمای دیگران بودید و با پرسش های سنجیده خود به سادگی بیشتری برای رشد و شکوفایی اندیشه های نو فراهم می آوردید. هیچ مفهوم و نظری نبود که شما درباره اش کند و کاو نکنید، راهی نبود که شما قصد پیمودنش را نداشته باشید. زمانی که شما در هشتاد و دو سالگی به صحنۀ کنسرت وارد شدید، شور و گرمای وجود شما شنوندگان را مجذوب کرد.
چه بسیارند انسان هایی که به کمک شما راه خود را در زندگی یافتند و مدیون راهنمایی های بی دریغ شما هستند.
من به عنوان نماینده کشور اتریش از شما وهمسرتان به پاس سالها وفاداری، به پاس محبت های پرفیص تان و به پاس همکاری بی شائبه تان قدردانی کنم. من در مقام سرپرست انجمن فرهنگی اتریش به شما و خانواده تان قول می دهم که هرچه در توان دارم به کار بگیرم تا تلاش های شما جایگاه در خورِ خود را در عرصهٔ تاریخ و هنر موسیقی بیابد.
شما برای همسر و خانوادۀ خود به منزلۀ تکیه گاه بودید و به آنان نیرو می دادید، و نیز به ایشان پشتگرم بودید. هر چند امروز ما در نبود شما عمیقاً اندوهگینیم، با این همه اطمینان داریم شما، پروفسور ملیک اصلانیانِ عزیز، از میان ما نرفته اید و همچنان با ما زندگی می کنید.
شما زندگی می کنید
… در وجود فرزندان و اِمیلیِ عزیزتان
… در آثار جاودانی تان
… و با زندگی پربارتان که ره توشۀ ما کردید
… در قلب ما زنده اید.
اینک با شما، نه برای همیشه بلکه موقتاً، وداع می کنیم. به امید دیدار پروفسور ملیک اصلانیان عزیز.
پی نوشت:
۱- مدیر انجمن فرهنگی اتریش در تهران.