آندره سوروگیان-درویش-به عنوان یک نقاش حرفه‌ای، در طول بیش از هشت دهه، در حدود سه هزار اثر هنری آفریده و آثار او در نمایشگاه‌های متعدد در کشورها و شهرهای مختلف جهان به نمایش در آمده است. در صفحات آینده چهار سند از سه نمایشگاه او در تهران و اشتوتگارت، به شرحی که در پی می‌آید، از نظر خوانندگان خواهد گذشت:

سند اول برگ عنوان بروشور نمایشگاه آثار درویش به مناسبت هزارۀ فردوسی است که از ۸ اردیبهشت ۱۳۱۳ به مدت دو هفته در تالار دانشسرای تهران برگزار شد. در این نمایشگاه ۴۱۶ پرده از آثار درویش به نمایش گذاشته شدند. برگ عنوان بروشور به زبان‌های فارسی و فرانسه است و در آن‌ها نام نقاش «درویش پروردۀ ایران» نوشته شده است. در تصویری که از جلد بروشور در اختیار ما بوده «پروردۀ ایران» خط زده شده است.

سند دوم، بروشور نمایشگاه بین‌المللی هنر در اشتوتگارت است که از ۲ تا ۱۸ ماه مه سال ۱۹۴۸م برپا شد. در این بروشور، با معرفی تعدادی از نقاشان ارمنی ارمنستان و جهان، از درویش به عنوان استاد نگارگری ایرانی با شهرت جهانی نام برده شده است. در این نمایشگاه نگاره‌های ایرانی درویش در کنار پرده‌هایی با نقش مایه‌های ویژۀ ارمنی به نمایش درآمدند.

سند سوم، به زبان‌های فارسی و فرانسه، مربوط به نمایشگاه آثار درویش در «گالری استیتک» است که از ۵ تا ۲۰ مهر ۱۳۳۷ در تهران برپا شد. در این نمایشگاه چهل نگاره از آخرین پرده‌های درویش که از رباعیات خیام الهام گرفته شده به نمایش درآمدند.

در متن فارسی این سند از درویش به عنوان «نقاش کهن» و «نقاش کهنسال» و در متن فرانسه به عنوان «نقاش بزرگ» یاد شده است.

سند چهارم مطلبی است به مناسبت برپایی نمایشگاه از آثار درویش در «گالری استیک» که در روز ۳۰ مهر ۱۳۳۷ در یکی از مجلات وقت تهران به نام «امید ایران» در ستون «ما و شما» به چاپ رسیده است. تصویر درویش با همسر و فرزندش نیز در همان جا آمده است.

به امید آنکه در شماره‌های آینده بتوانیم اسناد بیشتری از زندگی و آثار درویش را در اختیار خوانندگان قرار دهیم، از کسانی که هر گونه سندی از درویش در دسترس دارند خواهشمندیم که با ما همکاری کنند.