بیانات ایراد شده توسط آقای دکتر کریستیان فلنر، معاون سفیر اتریش و مدیر انجمن فرهنگی اتریش در مراسم ترحیم استاد امانوئل ملیک اصلانیان در صحنِ کلیسای مریم مقدس.

کلام قاصر است از صحبت در مورد مرگ والا انسانی به والامقامیِ استاد امانوئل ملیک اصلانیان.

از کجا آغاز کنم؟!! کتابی بس قطور در مورد زندگی پر ارجِ انسانی چنین بزرگ می توان نوشت: کتابی حاوی بخش ها و فصل های مختلف: بخشهایی مملو از پشتکارها، لذت ها و موفقیت های بزرگ.

استاد اصلانیان زندگی پربارش را وقف موسیقی کرده بود، آنان که افتخار آشنایی با اثرهایش را داشته اند، لذتی را که در ژرفای قلبشان در زمان اجراها احساس کرده اند تا ابد به یاد خواهند داشت.

بیائید یاد کنیم از این استاد بزرگ به عنوان:

بهترین آهنگ ساز، بهترین نوازندۀ پیانو و بهترین هنرمند

بیائید از او یاد کنیم به عنوان:

یک دوست، یک شریک، یک همراه. شماری از ما همیشه مدیون کمک های بی دریغ ایشان خواهیم بود.

من به عنوان نمایندۀ جمهوری اتریش از استاد اصلانیان و همسرشان برای دوستی صمیمانه و همکاری هایشان تشکر می کنم و به عنوان رئیس واحد فرهنگی سفارت اتریش مسئول و متعهد برای زنده نگهداشتن، آثار همیشه جاودان او در آینده خواهم بود.

آخرین بخش دفتر زندگی او رقم خورد. کتاب پربار زندگی استاد ملیک اصلانیان را بر هم  نهاده، در صندوقچۀ خاطراتمان جای می دهیم.

و چه زیباست این وسوسۀ همیشگی برای هجوم به صندوقچۀ خاطرات، برای جستجو در برگ برگِ کتاب زندگی پربارش و در آخر گوش و دل فرا دادن به نوای موسیقی اش.