جهت مشاهده و ورق زدن صفحات
روی تصویر زیر کلیک کنید.
در این شماره می خوانید:
1- مقاله ها
-
- آرتساخ کجاست؟ قره باغ چیست؟ نگاهی گذرا به سه هزار سال از تاریخ | رافی آراکلیانس
- آرمین تئوفیل وگنر،انسانی مبارز و مدافع سخت کوش حقوق بشر | آرمینه آراکلیان
- دکتر زاون خاچاتوریان،بنیان گذار بنیاد آرمین تئوفیل وگنر امریکا | آرمینه آراکلیان
- یک صحنه و دو پرده | آرمین تئوفیل وگنر / ترجمه رافی آراکلیانس
- قوم باستان شناختی گورنگاره های ارمنیان شرق زاگرس مرکزی | دکتر علی نورالهی / سارا علی لو
- لیلان،مرکز روستاهای ارمنی نشین در شهرستان خمین استان مرکزی | غلام شیرزاده / ابراهیم بداقی
- بازنگری بحران قراباغ و نقش جمهوری اسلامی ایران | دکتر هادی آجیلی / منیره اخوان / مهدیه شادمانی
2- چهره های هنری
-
- خاطراتی از نخستین فعالیت ها در زمینه موسیقی کلاسیک غربی در ایران | واهه خوجایان
- به مناسبت نخستین سالگرد درگذشت واهه خوجایان،موسیقی دان نامی ایرانی | ادوارد هاروتونیان
3- معرفی،نقد و بررسی کتاب
- کتاب شناسی توصیفی ادبیات تطبیقی | دکتر طهمورث ساجدی
4- سکه شناسی
- سکه های حاکمان ارمنی کیلیکیه | شاهن هوسپیان
سرمقاله
بیست سال پیش
انتشار رسانه های مکتوب در ایران از نخستین روزهای پیدایش (یکصد و نود و هفت سال پیش) تا به امروزجدای از دین، زبان، اعتقادات و وابستگی های فعالان این عرصه حرفه ای پر مشقت، تنش زا، وقت گیر، ظریف، حساس، پرهزینه و در مواردی همراه با پیامدهای ناخوشایند برای سردبیر و هیئت تحریریه بوده. با وجود این، توأم بارضایت خاطری است که در کمتر حرفه ای می توان نشان از آن گرفت.
رضایت خاطر نویسندگان پیمان اما، درآستانۀ بیست و یکمین سال انتشار آن، نه به دلیل تحسین همکاران برای استمرار در انتشار به هنگام و منظم 76 شمارۀ پیاپی فصلنامه بلکه برآمده از نگرش مثبت و پیام های سرشار از لطفی است که همراهان روشن اندیش پیمان، همزمان با سالگرد بیستمین سال انتشار آن، برای هیئت تحریریه ارسال داشته اند، رضایت خاطری که امروز در پایان بیست سال تلاش، تداوم و تولید اندیشه برای اهالی پیمان حلاوت و مفهومی دیگر دارد.
بیست سال پیش، کنکاش در فرهنگ و باورهای دو قوم پارس و ارمن و برجسته ساختن اشتراکات و معرفی آنها را به هر دو قوم مبنا و هدف پیمان قرار دادیم و امروز، پس از گذشت دو دهه، حاصل این تلاش را در قالب تعامل و تساهل میان این دو قوم کهن نظاره‌گریم. رضامندی غرورانگیز ما حاصل دستیابی به حداقل بخشی از اهداف اولیۀ نشریه است که مهر تأیید آن را در فحوای کلام فرهیختگانی می توان یافت که با پیام های خود ما را رهین منت کرده و انگیزۀ مضاعفی برای ادامۀ این راه به ماداده اند.
بیست سال پیش، سعی در بیان حقایق واقعۀ نژادکشی ارمنیان برای خوانندگان فارسی زبان داشتیم و اینک، پیام دانشمندان فارسی زبانی را دریافت می کنیم که زوایای جنایت های حکومت عثمانی و برخورد وارثان ترک آن حکومت ملعون را موشکافانه تراز محققان ارمنی بازگو می کنند.
بیست سال پیش، می کوشیدیم تا با ترجمه و ارائۀ گزیده ای از آثار نویسندگان نامی ارمنی، بخشی از فرهنگ ارمنی را به خوانندگان فارسی زبان بشناسانیم اما امروز، نوشته ای را در صفحات پیمان می یابیم که در آن یک محقق فرهیختۀ فارسی زبان، نویسندۀ ارمنی ای را معرفی می کند، نویسنده ای که حتی برای گروهی از خود ارمنیان نا آشناست.
بیست سال پیش، کـه با گام هـای لـرزان و نا مطمئـن پا به عرصـۀ مطبوعـات کشور می گذاشتیم، تصور این را هم نمی کردیم که بیست سال بعد سردبیر دانشمند نشریۀ معتبری چـون نامـۀ فرهنگستان حـضور ما را در جرگـۀ رسانـه های فـارسی زبان عامـلی مثبـت برای دادوستـد فرهنـگی میان اقوام تلقی کند و اساتیـد و محـققان دایرهالمـعارف بزرگ اسلامی ودانشگاه ها فصلنامه را مرجـعی مستند برای مطالعات مردم شناختـی، تاریخی، علمی و نیز آموزشی بدانند.
بیست سال پیش، تنها مقامات ارمنی جامعۀ ارمنیان نویسندۀ معدود پیام هایی بودند که بنابر مناسبت هایی به دفتر فصلنامه می رسید اما اینک تصمیم به انتشار شمارۀ ویژه ای گرفته ایم که در آن فهرست نام انبوهی از دانشمندان، دانش پژوهان و اساتید فارسی زبان و پیام های ایشان را منتشر سازیم.
بیست سال پیش، اعضـای هیئـت تحریریـه و گروه نویسندگان فصلنامـه را تنها ارمنیان تشکیل می دادند حال آنکه امروز در پای بسیاری از مقالات وزین فصلنامه به نام دانشمندان فارسی زبانی برمی خوریم که حتی برخی از ایشان به عضویت دائمی هیئت تحریریۀ پیمان درآمده اند.
بیست سال پیش، بیـست سال جـوان تر بودیم، مجـهز به نیروی بالقـوۀ جوانی و نگـران آینده. اما اینک دوره ای را آغاز می کنیم متکی بر بیست سال تجربه و مجهز به نیرویی بالفعل زاییدۀ همراهی فرهیختگان فارسی زبانی که در کنار ایرانیان ارمنی هم خواننده ما هستند، هم راهنمای ما و هم مشوق راستین ما.
درآستانۀ بیست و یکمین سال انتشار فصلنامه، خود را بیش از پیش نیازمند همراهی یاران فرهیخته می بینیم تا در به مقصد رساندن باری که طی این سال ها خود سبب سنگین تر شدن آن شده ایم یاری رسان ما باشند. به همین منظور، از اندیشمندان همراه تقاضا داریم که با ارسال مقالات نو و مرتبط، تصحیح اشتباهات احتمالی و ارائۀ رهنمود برای ایجاد تنوع و تحول در انتخاب مواضع فرهنگی ما را رهین منت خود سازند و سبب ارتقای هرچه بیشترسطح کیفی فصلنامه شوند.
