سال نهم | بهار 1384 | 116 صفحه
جهت مشاهده و ورق زدن صفحات
روی تصویر زیر کلیک کنید.
در این شماره می خوانید:
1- مقاله ها
-
- نابودسازی فرهنگی
- سخنی کوتاه در باره پزشک جامی شکیبی گیلانی
- کارا کلیسا یا قره کلیسا – بررسی ریشه شناسی | جامی شکیبی گیلانی
- خزر – یک جستار (بحث) ریشه شناسی | جامی شکیبی گیلانی
- رافائل لمکین و نسل کشی ارمنیان | استیون ال جیکوبز/ ژیلبرت مشکنبریانس
- گر خون خاموش بماند، سنگ ها فریاد برخواهند آورد |
- بازگشت به شن های مارگانه |
2- معرفی و نقد کتاب
- سیری در کتاب تاریخ ماکو | ادوارد هاروتونیان
- نوجوانان قهرمان ارمنی | سیف الله گلکار
3- نگاهی به تاریخ
- پراکندگی کلیساهای تاریخی ارمنیان در آذربایجان غربی | بهروز خان محمدی
4- گزیده رویدادها
- مراسم یادبود آوریل ۱۹۱۵ | کارینه داودیان
5- ادبیات
- ۱۹۱۵، سال بی بهار | سونا خواجه سری
سرمقاله
به سبب همزمانی انتشار این شمارهٔ فصلنامه با نودمین سالگرد نژادکشی ارمنیان به وسیلهٔ دولت وقت ترکیه، هیئت تحریریهٔ پیمان مناسب دانست که بیانیهٔ هیئت برگزارکنندهٔ مراسم یادبود نژادکشی ارمنیان، منتخب شورای خلیفه گری ارامنهٔ تهران، را عیناً به عنوان سرمقاله درج کند.
زمان پذیرش تاریخ برای ترکیه فرا رسیده است
نژاد کشی ارمنیان در آغاز قرن بیستم، جنایات نازیسم در نیمهٔ قرن، کشتار مردمان توتسی در رواندا، مسلمانان بوسنی در قلب اروپا، و جنایات اسرائیل علیه ملت مظلوم فلسطین، نمونه هایی چند از جنایات بشری و حاکی از برتری طلبی و قساوت سردمداران برخی حکومت ها هستند.
برای رسیدن به صلح جهانی و برای جلوگیری از تکرار جنایات بشری، بایستی جرایم را برشمرد، مجرمان را به محاکمه کشید و علل پنهان آنها را بررسی کرد و در رفعشان کوشید.
جنایات مجرمان نازی در دادگاه نورنبرگ رسیدگی شد، میلوسوویچ ها و صدام ها در پس میله های زندان به پای میز محاکمه کشانیده شدند، ولی میراث خواران اولین نژاد کشی قرن بیستم، علیرغم شناخت جرمشان از سوی ممالک متعدد جهان، نه فقط اصرار در انکار واقعیت سیاه دارند، بلکه سردمداران نژادکشی ارمنیان را به عنوان قهرمانان ملی خود معرفی می نمایند.
24آوریل 2005میلادی ( 4اردیبهشت1384) مصادف است با نودمین سالگرد قتل عام بیش از 5/1میلیون تن از ارمنیان ساکن ارمنستان غربی، که با برنامه ریزی دولتمردان وقت ترکیه و بهره گیری از کلیهٔ امکانات حکومتی به مورد اجرا گذاشته شد.
دولت ترک های جوان در سال1294 شمسی، با استفاده از هرج و مرج ناشی از جنگ جهانی اول، سیاست سلاطین عثمانی را که همانا کشتار ارمنیان با نیت ریشه کنی کامل نژاد ارمنی و غصب سرزمین آبا و اجدادی آنان بود، به اجرا درآورد.
دولت های بعدی نیز در غیاب عدالت جهانی، با انکار و تحریف واقعیت و با تخریب آثار تاریخی و مذهبی به جای مانده از ارمنیان، سیاست غیرانسانی پیشینیان را پیگیر شدند تا زمانی که صدای حق طلبانهٔ ملت ارمنی به گوش جهانیان رسید و شناخت رسمی واقعیت نژاد کشی از سوی دولت های مترقی را سبب گردید، به طوری که اینک انکار نژادکشی ارمنیان یکی از بزرگ ترین موانع پذیرش دولت ترکیه در اتحادیهٔ اروپایی به شمار می رود.
امروزه محافل روشنفکر ترک نیز در خارج و داخل ترکیه با درخواست قبول مسئولیت نژاد کشی ارمنیان به وسیلهٔ دولت متبوعشان، روزبه روز عرصه را بر دولتمردان ترک تنگ تر می نمایند.
پیروزی وجدان بشری بر سیاست های پنهانی قدرت هایی چون امریکا، سرانجام دولت ترکیه را نیز وادار به قبول مسئولیت خواهد کرد. بر حامیان حقوق بشر است که صدای عدالتخواهی را بلند و بلندتر کنند، بر دولت های خاموش جهان است که با شناخت نژادکشی وجدان خود را جلا بخشند، و بر دولت ترکیه است که برای پذیرفته شدن در خانوادهٔ جهانی و به منظور شکستن طلسم استبداد نظامی، واقعیت تاریخی نژادکشی ارمنیان را بپذیرد.
هیئت برگزارکنندهٔ مراسم یادبود نژادکشی ارمنیان
منتخب شورای خلیفه گری ارامنهٔ تهران
اردیبهشت ماه 1384
