سال هشتم | بهار 1383 | 117 صفحه

جهت مشاهده و ورق زدن صفحات
روی تصویر زیر کلیک کنید.

در این شماره می خوانید:


1- نگاهی به تاریخ

2- مقاله ها

3- معرفی کتاب

4- ادبیات

 

سرمقاله

با مصادف شدن انتشار این شماره از فصلنامه با هشتاد و نهمین سالروز نژادکشی ارمنیان به وسیلهٔ دولت ترکیهٔ عثمانی، هیئت تحریریهٔ فصلنامهٔ پیمان مناسب دانست که بیانیهٔ ‹‹هیئت برگزارکنندهٔ مراسم یادبود نژادکشی ارمنیان، منتخب شورای خلیفه گری ارامنهٔ تهران›› را عیناً به عنوان سرمقاله چاپ کند.

پیمان

بیانیه

زمان پذیرش تاریخ برای ترکیه فرا رسیده است

هشتاد و نه سال پیش در بحبوحهٔ جنگ اول جهانی، دولت ترکیهٔ عثمانی، به منظور تحقق اهداف پان ترکیستی خود و براساس یک طرح دقیق حکومتی، به کشتار اتباع ارمنی کشور توسل جست و در مدت حدود پنج سال، بیش از 1/5 میلیون نفر از ارمنیان ساکن ارمنستان غربی را قربانی اولین نژادکشی قرن بیستم نمود.

دولت فعلی ترکیه کماکان با انکار و تحریف واقعیات مسلم قرن گذشته و با تخریب آثار ارزشمند تاریخی و مذهبی به جای مانده از ارامنه، سیاست های غیرانسانی پیشینیان خود را تداوم می بخشد. این در حالی است که بسیاری از کشورها و مجامع مهم بین المللی حقایق مربوط به قتل عام ارامنه را به رسمیت شناخته و از ترکیه نیز قبول مسئولیت آن کشور را در برابر جامعهٔ بشری خواستار شده اند، به قسمی که نژادکشی ارمنیان دیگر موضوعی نیازمند بررسی و تحقیق نبوده، بلکه به عنوان برگی سیاه از کتاب تاریخ قرن بیستم به ثبت رسیده است.

عدهٔ کثیری از اندیشمندان ترکیه نیز واقعیت کشتارهای وسیع ارمنیان توسط حکومت وقت ترکیه را به عنوان نژادکشی برملا کرده و مخالفت خود را با سیاست های انکارگرانهٔ دولت خود به کرّات اعلام داشته اند. تانر آکچام، جامعه شناس و مورّخ ترک و استاد دانشگاه مینه سوتا، یکی از برجسته ترین پژوهشگران تاریخ ترکیه است که از سال ها پیش با ارائهٔ اسناد متعدد و نتایج تحقیقات خود، از سیاستمداران حکومت ترکیه خواسته است تا گذشته و هرآنچه را که مربوط به قتل عام ارامنه است، آن چنان که بوده، خصوصاً مسئولیت حکومتگران وقت ترکیه را بپذیرند و به گمراهی اذهان عمومی خاتمه دهند.

سیاست سنتی تحریف و انکار نژادکشی، همانند کتابی بی محتوا و عاری از روح زمان، چه در داخل و چه در خارج از ترکیه، دیگر چندان خریداری ندارد.

زمان پذیرش تاریخ از جانب ترکیه مدت هاست فرا رسیده است.

بازماندگان نژادکشی ارامنه از دولت ترکیه می خواهند تا تسلیم خواست وجدان بشری شود و با تقبل مسئولیت خود به عنوان وارث حکومت عثمانی، حداقل مرتبهٔ قابل قبولی در خانواده جهانی کسب نماید.

­اردیبهشت ماه 1383